Leer moment

De tas is gratis. Het leer is droog, de rits versleten. Op de markt vraag ik om een zelfde exemplaar. De fournituren kraam wordt bemensd door een Turkse moeder en zoon.  We meten eerst samen de lengte. Hij zoekt vervolgens achterin het busje. Zij geeft aanwijzingen. De rits wordt gevonden, zwart, deelbaar, metaal. 2 euro. Ik ben blij zeg ik, nu nog er in zetten. Doe ik zelf, op de naaimachine, beantwoord ik haar vragende blik. Ze pakt de tas en tikt op de rits. 1 kant is maar kapot.  Ze knipoogt. Inderdaad. Dezelfde rits, ik hoef alleen de ene helft te vervangen. Slim!!! Thuis doe ik precies wat ze heeft gezegd. Perfect! De tas is me meteen dierbaar: resultaat van een geslaagde bilaterale aanpak....

Dit is een button

Tekst in blauw schuingedrukt

Civil servant

Vijf minuten in de bespreking begint een andere ambtenaar hard op de valse piano te spelen. We zijn in het kantine-kantoor van dienst ruimtelijk in Amsterdam. Een grote shabby chic ruimte. Voormalige school. Alles is er en alles is ook cool. Zitjes, planten, kroonluchters van gerecyclede buitenverlichting. Twee grote koffiemachines . Het voelt als een exclusief grand café. Aan de muren een tentoonstelling van Ambt Art, kunst door ambtenaren. We zijn hier niet bij bescheiden dienaars, dit is het honk van een volwassen bestuursindustrie. De bespreking verloopt stroef. Uiteindelijk stopt de piano ambtenaar met van zijn improvisaties en gaat een nieuwe vergadering in. Na de onze  vragen of we nog even onze boterham mogen blijven eten. Dat mag. "En geniet van de gratis koffie!" Gratis?  Onze koffie, denk ik geërgerd, het is onze koffie, jij werkt namens ons voor ons. We eten de boterhammen, kijken naar de kunst. Overal hangt titel, maker, op welke afdeling werkzaam en de prijs. Dat vinden we weer ver gaan. Ambtenaren zijn amateurs. Zo ziet het werk er ook uit. De Professionals Kunst zijn wij. Ineens wordt duidelijk waarom die vergaderingen zo moeizaam gaan: dat vinden de ambtenaren ook van ons. Amateurs. Dilettanten. “Maar wij vragen er tenminste geen geld voor,” zegt mijn vergaderpartner. Dat is ook weer waar. En anders dan de prijzen bij de amateurkunst zou dat zou ook helemaal niet kunnen. Ons beroep is vrij. Als burger heb je wel ervaring en expertise maar is die niets waard. De ene kennis is de ander niet. De participatie samenleving voelt ineens heel ver weg.

Ubuntu 3

Is meer partijen democratie in Afrika wel gewenst? vraagt Zuid Afrikaanse filosoof Mogobe Ramose zich af. Is dat niet een koloniale opgedrongen vorm van bestuur. In de Afrikaanse traditie is men niet gelijke individuen, men is een grooep,  een samenleving. Bij beslissingen streeft men naar consensus, naar een oplossing waarmee iedereen kan leven. Als individu voor je belang stemmen en dan in de kamer oppositie voeren, waarin is dat een verbetering? En discussieren dan, en tegenstanders, denk ik. Kritisch zijn?  Alleen strijd lijkt in staat zelfzuchtig handelen te bestrijden. Precies, dat is wat individualiseren doet. Wanneer samenleven in overeenstemming de voorwaarde is om mens te zijn, is gevecht irrelevant.

ubuntu

Zombie

De student geeft richting: Zombie Formalism.  Kunst die lijkt op abstracte kunst, maar niets teweegbrengt dan een zeker esthetisch genoegen. Geen noodzaak kent, behalve de marktwaarde. Zombie ervoor zetten. Zo simpel is het. Klopt wel. De zielloze stedebouw van Amsterdam: Zombie modernisme. De USA onder Trump: Zombie democracy..

Het werkt als in: zielloos verklaren, dood. maar. Voor de oplossing doet het nog niets.

zombie formalism

Thuis

Polen in Duitsland met heimwee, nemen we aan. Verder onleesbaar. Wonderlijk dat graffity zo duidelijk een stijl is, dathet daarmee dat wat gezegd moet worden in de weg zit. Stijl vormt inhoud. Stijl sluit inhoud uit. 'Polen' als identiteit is natuurlijk ook een vorm. Het gevoel ergens zijn waar je je niet thuis voelt, is echter onmiskenbaar inhoud.

Dit is een button

Vegan

Een Duitse rasstaette is er niet de beste plek voor. De appeltaart is vegan. Waarom? Geen ei. Oh ja. Dat kan er ook in zitten.

We proberen het, vegan. Melk hebben we al: rebel kitchen Mylk. Nu nog de rest. Vegetarisch is easy. Vegan lastiger. Onze Europese keuken is nadrukkelijk dier inclusief. Bijna altijd boter kaas en eieren. In deeg, in sauzen. Waarom vegan? Waarom niet. Alvast oefenen voor later. We rijden ook al 90 km p/u. Heeft eerlijk gezegd wel iets te maken met het type auto. Lijkt ons slim, nu opgeven wat je later wellicht verplicht moet missen. We oefenen ons in bereid zijn iets niet te hebben. Voorkomt zuur en bitter.  In theorie. De praktijk gaat het de komende tijd uitwijzen.

Vegan Kaas maken

aftelsom

Laatste avond, we maken een rijtje. Doden eerst. Dan gebeurtenissen. Dan dingen die al lang bezig zijn, maar die nu opvallen. Wat opvalt is dat er behalve de openlijke onderdrukking veel dwang is die geen dwang heet. Gebrek aan keuze. Structuren die eenduidig zijn. Gebrek aan gesprek. Meer vrijheid! Toast iemand. 'Als het zo simpel was... ' Bromt een ander. Vrijheid is geen ingredient, het is de resultante van genereuze structuren. Tolerantie voor verschil. Vrijheid betekent dan een daadwerkelijke transformatie van het bestaande. 'dus op de Transformatie'. Dat is goed. Dat willen we wel. Hoe dan is iets voor volgend jaar.

Kaartje

Ieder jaar sinds 15 jaar sturen we de straat een nieuwjaarskaart. Na kerst, geen geloofskwesties. Wij ontvangen ook kaarten van de buren. Het aantal neemt langzaamaan toe. Eerst de traditionalisten, die uit zichzelf al kaarten sturen. Langzamerhand ontvangen we ook kaarten van beginners. Antwoorden zeg maar op die van ons. Handgetekend van de buurmeisjes boven. Een door de kleindochter geschreven kaart van Joop. Wat de kaarten gemeen hebben is dat we elkaar allemaal, buurman, buurvrouw, of live buren noemen. Want van sommigen kennen we de naam, anderen de naam fonetisch en nog anderen eigenlijk van handopsteken. De verschillende Buren versies zijn een elegante manier om geen vergissingen te maken. Want dat maakt d egoede bedoeling weer onhandig. De kaart met daarop mijn naam, weer doorgestreept, en vervangen door 'buurvrouw, vrouw van Bart' is ons daarom dierbaar.

gewenst

samen uit...

Je bed opnemen en erbij zitten, voor zolang het nodig is. Zo doen we dat. Dat is het verschil met jullie, jullie zijn zo koud. Ik wil er naar toe. Wat doen. Koken. Helpen. Inderdaad anders. Wij wachten op een appje of berichtje dat het bezoek gewenst is. Koud? Onhandig misschien. Cruciaal verschil is het gevoel hoe je onderdeel bent van een gemeenschap. Hoe de doden een rol spelen in het leven is een volgende. Wij herinneren, in andere culturen mogen de overledenen nog meeleven. Invloed uitoefenen. Afscheid is in onze cultuur definitief. In andere culturen mag het ook een overgang zijn naar een andere aanwezigheid in het bestaan. Vandaag draag ik een ketting van overgebleven  voorwerpen met een gaatje, opgeraapt in de woning van mijn overleden moeder. Zou ze ook voorouder mogen zijn? Of is onze wereld net groot genoeg voor de levenden?

begrafenis caraiben

betekenis

Je zoekt betekenis en levert een prestatie

Dit is een button

Tekst in blauw schuingedrukt

dubbel

Nooit was het gelukt om samen te repeteren, zo druk waren de agenda's van de amateur spelers. Pas op de premiere speelden ze voor het eerst samen. Toch gelukt, het is mogelijk! Zo begint de regiseusse, volgens de folder routinier in het maken van participatief theater. We klappen en knikken, ja, prachtig, dat goede wil genoeg is.

Na het stuk kijken we elkaar aan. Waarop mag je of kun je een stuk als dit beoordelen? Sommige spelers zijn vaardiger dan anderen. Dat is zoals het is. Daar hoeven we niet Disney over te doen. Wat willen we dan wel zien?  Plezier? Die goede wil? Het is  niet de eerste keer dat we bij 'participatief theater' het gevoel krijgen dat we naar een light versie van serieuze toneel/opera/musical kijken. 'Betuttelend,  paternalistisch, ja, koloniaal bijna!' Het is de onaangepaste en bijna onaangename vrouw van de tweede rij. We moeten haar wel gelijk geven. Want inderdaad: Ieder materiaal is edel. Glas als diamant, dat is nep. Als je je materiaal niet kunt laten stralen, ben jij de amateur. Opgelucht staan we op: de spelers feliciteren.

Klopt!

Eerst het bordje, dan de rommel. Het vuil is hinderlijk en toch fijn. Zie je wel, het klopt!

Lil is Big

Een gewoon schrift, met ruitjes. Afgeprijsd van 3,75 naar 1 euro. Op de voorkant staat Lil Kleine, en, je moet je best doen op school.  Het schrift is geen succes, of, het is over. Ik koop het voor een vriend die Lil Kleine een materialistische lul vind en een kinderverpester. Dat was vroeger, denk ik, nu is hij gewoon jurylid in the Voice. Braver kan niet. Andere schriften van hetzelfde formaat zonder naam er op kosten standaard 1 euro. Kun je zelf Lil Kleine op de voorkant schrijven. Maar, dat zal hij niet willen. Want hij is een materialistische jongen, dus moet je wel de brand kopen. Toch een kinderverpester?

lil kleine Hema release

vliegveldschaamte

Boeren blokkeren onverwacht Eindhoven Airport , mogen na overleg met politie een rondje rijden en weer vertrekken. Greenpeace activisten blokkeren Schipholplaza. Marechaussee grijpt in . Tegen minder stikstof, voor minder stikstof. Reizigers missen vluchten, reizigers  missen geen vluchten. Aantal aanhoudingen 0, aantal aanhoudingen 26. Toch vindt de woordvoerder van Boeren Defence Force dat boeren worden gedeporteerd als Joden in de oorlog. Om plaatsvervangende vliegveld schaamte van te krijgen.

boze boeren

gedenktijd

Hoe lang mag een publiek monument blijven liggen? Opnames van 14 november en11 december.

monument

Dit en dus dat

Van 12 naar nieuwe kledingstukken per jaar. Geven we niet eens veel meer geld aan uit. 8% van de Co2 uitstoot. Meer dan vliegen. Oorzaak: Aankoop. Gevolg: Overstroming. In het midden grote bedrijven en veel reclame. Stoppen met kopen heeft dus als bijkomend voordeel dat ook die reclame verdwijnt...

fashion and climate

Heerlijk avondje

Gelukkig, morgen weer voor een jaar voorbij!

Zo denken anderen er over

Fair fight

Terloops komt het voorbij, halverwege de documentaire: de oorsprong van het recycle teken. Het is de petrochemische industrie zelf! Als reactie op de groeiende onrust over vervuilende aspecten van plastics wordt in de jaren negentig het concept 'recyclen' geintroduceerd. De consument  voortaan zelf iets doenaan vervuiling. Daarmee smoren ze geluiden over het afschaffen van plastic in de kiem. Vrijwillig brengen verpakkingsproducenten  dit teken voortaan op plastics aan: recyclebaar...De petrochemische industrie is de machtigste ter wereld. Meer lobbykracht dan welke andere ook. Ineens begrijp hoe bizar het is dat 1 van de grootste gevaren voor het milieu  bestreden  wordt door vrijwilligers en onbetaalde activisten.  Aantoonbaar slecht is een beroep, aantoonbaar goed is een hobby.  Heel ongemakkelijk. .

Broken

vrije stad

Natuurlijk zijn we onderdeel van moeder aarde en natuurlijk komt alles van de aarde. Cyclisch en in balans, zo moet het. In de stad merken we er niets van. Van cylclische processen. Wat natuurlijk is. Moeder aarde is niet aanwezig. Meer dan de helft van de wereldbevolking woont in steden. Balans is daar een begrip met een volstrekt andere betekenis. Het lijkt een onoverbrugbare kloof. Omringd door door mensen bedachte en gemaakte spullen en processen biedt het concept cyclisch weinig houvast. Kunnen we die  klok nog leren voelen. Zijn we te langdurig ontregeld? Is de oplossing de vrije stad of eigenlijk stad-vrij?

economics of happiness

Wie we zijn

Is Tarkovski ook voor jullie een echt Russische filmer, vraag ik mijn russische gids. Good question. Very good question. Yes he is. He went away, he had problems with his movies, but he got money for making them. Is hij een politieke filmer? Yes, yes. But that was the old Russia. Now we don't know what Russia is anymore. Is the state good or bad? We don't know where we stand. Ik begrijp het. Het Rusland van Tarkovski is misschien onderdrukt, het is er wel. Je kunt tegenstander of voorstander zijn, daaronder ben je Rus. De tentoonstelling eindigt met beelden van zijn laatste film Nostalgia. Gemaakt in Italie over de heimwee die hij had naar thuis. Die Nostalgia kun je nu net zo erg hebben terwijl je in Rusland bent. 

Dit is een button

metafoor

De juiste metafoor of beeldspraak verheldert. Het maakt een situatie voorstelbaar. Meer dan dat.. Metaforen geven  betekenis. Vormen die. Sterker nog, een goede metafoor wordt een meme, een minigedragscode. De verkeerde verwart. Verbinden is als een aquaduct. Klopt dat. Verschillende individuele pijlers dragen iets gezamenlijks. Ok. Waar komt dat water vandaan? Bovendien hebben constructief aquaducten dubbele bogen. Bij nader inzien is Viaduct een veel betere. Enkele bogen, plus, verkeer is beter dan water. Goed. Wat is de juiste metafoor voor klimaatverandering?

metafoor analogie of vergelijking

ID

Gewoon een zondagmiddag in het zuiden van NL: Wie is wat en hoe?

wit zwart bont

Ubuntu

Ik ben omdat wij zijn. In plaats van: ik denk dus ik ben. Descartes. Ubuntu is Afrikaans. Een andere opvatting over wat de wereld en onze rol daarin is. Wij zijn ik, en de wereld is van mij. Ubuntu is wij zijn samen, ook met de wereld. Het is zo anders dat het me in de war brengt. Hoe kun je nou in de basis samen zijn, dan moet iedereen dat dus willen. Tegelijkertijd. Wonderlijk. Wij zijn natuurlijk ook samen. Nadat en tijdens dat we ik zijn. Verbinden is een werkwoord, geen vanzelfsprekendheid. Ubuntu. Zou ik, nee wij,  het nog kunnen leren.

ubuntu?

-

air bnb angst

Commentaar van de pro: nachtkastjes symmetrisch. Bed ziet hard uit. Krukjes zijn armoedig. Stopcontacten voor telefoon? De afsluiter: Denk erom, een Airbnb-er houdt van normaal!

Wij schrikken en passen aan. Want een slechte review en daar ga je. Tegelijk groeit de weerzin. Is het normaal om een mogelijke gast als een vijand te zien? Is het normaal om als afnemer alleen maar veeleisend te zijn?  In ieder geval is het een recent fenomeen. Logeren, op kamers, pension, je nam het zoals het kwam. Te gast zijn is risicovolle onderneming.

Nu niet meer. Wat was de belofte: Airbnb is share economy. One world Gastvrijheid. Wat zeggen ze: Geld maakt meer kapot dan je lief is.

Airbnb-tje?

tijd

Na de wandeling en de soep komt kritiek. Natuurlijk is het belangrijk, dat je je verzet. Maarrrr. Kun je je dan wel verbinden? 'Niemand wil meer lijden' zegt haar buurvrouw vanuit het niets. ' het moet allemaal meteen glad'. De spijker op zijn kop. Verbinden is het ding niet. Het gaat om het ongemak van ergens tegen zijn. De nestor van het gezelschap brengt in dat zijn leefgemeenschap een vereniging is en dat die verbondenheid juist heel emotioneel en lastig en onglad is. Net als verzet. Geen tegenstelling. Durven voelen. Lijden zonodig. Daar gaat het om.

bijzonder

Gewoon een doorgang met slierten. Toch heeft iemand gevoeld dat er iets moest gebeuren. Iets bijzonders. Door een bijzonder iemand. Zodat de volgenden zouden denken: goh, bijzonder. Creatief. Of iemand dacht juist niet en deed gewoon maar wat. Lekker iets doen. Want dat is wat ik doe. Allebei scenario's die onmiddelijk door me heen gaan. Bijna ben ik die bijzondere iemand die het er weer uithaalt. Bijna.

lekker creatief?

Mis

Alles normaal. Trein, man, computer. Ineens patta alarm: Ze zijn stuk. Erg stuk. Zwerver stuk. Zool hangt erbij, Gaten.

Schoenen zijn als vlaggen, ze geven aan welk land je bewoont. PC Hooft straat of gewoon de straat.

Ze hebben consequenties. Geen slippers, geen school. 

Ik stap voor hem uit. Wil het ook niet precies weten..

patta

slokje

Ergens tussen aankoop en afrekenen komen de geleerde lessen. Hij komt uit de jungle.  Hij heeft rijst gegeten met olie. Rijst met zout. Rijst. "En dan, als kleine jongen,  zie je ze drinken. Soft. Cola misschien. Je staat te kijken, zo, in een hoek.' Hij is die kleine jongen nu, verlegen, nieuwsgierig.  'Ze geven je geen flesje. Geen slokje. Je wil zo graag, want je hebt niets. Daarom, als ik iets neem nu, iets koop om te eten, voor ik het in mijn mond doe, ik kijk altijd. Is er iemand hier? Kan ik iets geven? Want dan: Hier, heb je het. Begrijpt u? Die dingen, dat neem je mee....

Sarnami Hindostani

genereus

Zo moesten de nieuwe werk ruimtes zijn, genereus. Naar de buurt, naar de gebruikers, naar de stad. Genereus staat tegenover gierig. Gierige ruimtes, betekent dat iets? Afgesloten voelt het. Strikt toegankelijk voor de eigenaar. Alleen die heeft er recht op. Eenduidig gebruik. Bij nader inzien is het normale atelier of werkruimte. Eigenlijk ook normale huizen. Monofunctioneel. Vrij toegankelijk voor de gebruiker, slechts op uitnodiging open voor anderen. Een teleurstelling. Genereuze ruimtes klinkt heerlijk. Als dat andere ruimte gierig maakt, is het toch een problematische metafoor. 

Ik leg het voor aan een kenner.  Generous structures is het begrip. Aha. Gierige structuren daar kan ik me weer heel veel bij voorstellen.

generous structures

GEvoel

Gaten, scheuren en een scheef balkon. Triest plaatje. Monumentale sociale woning mist al 30 jaar onderhoud. Waarom eigenlijk? worden twee heren en een dame gevraagd. Graaiers, die corporaties! Er in voor het geld. Slappe politiek! meent de andere heer. Geen gevoel... zingt de dame. Dat vind de gespreksleider interessant. Gevoellll! Moet een bedrijf, want dat zijn corporaties, dat hebben dan: Gevoelll? Heren vinden regels belangrijker, handhaven. Straffen zelfs. Nee. helpt niet, houdt de dame vol. Gevoel  zorgt ervoor dat je geen regels nodig hebt. Bijvoorbeeld: er is hlemaal geen regelgeving voor mascara, sport, vitamine. Onderhoud. Heb ik allemaal vrijwillig gedaan. Voelt goed. Ze glimlacht. De dame is charmant. Vinden de heren ook. Zo dom nog niet, zegt de gespreksleider. Empathie, ethiek. Je zou wensen dat maatschappelijke voorzieningen ook met die blik bekeken worden.  Iedereen is het nu eens. Niet bij geld alleen. Juist! Wie gaat er mee naar het Malieveld? vraagt de dame. Eerst naar de bar, vinden de heren. Daarna zien we wel verder...

liefde wint

Gewoon

Het ene idee is nog leuker en gekker dan het andere. Hoewel we elkaar nog maar net kennen voelt het alsof we al een team zijn. De wereld veranderen rocks! Bij de presentatie geven neemt de wetenschapper het woord. Hij legt uit dat van mening veranderen alles te maken heeft met je bestaande waarden. Juist wat daarop lijkt spreekt aan. Hij noemt precies dat ene suffige idee dat we uit respect voor het wat minder flitsend teamlid hebben behouden als kansrijk en een mogelijk succes. Hm. Veranderen gaat dus niet om anders,  het gaat om juist weer veel van hetzelfde. Alles blijft lekker normaal. Ineens voelt het allemaal saai en zwaar.

van mening veranderen

Niks

Zo een dag. Begint als iets, eindigt als niksigs. Metaforisch is misschien wel zo het hele leven. 

de niksige weg

Waarder

We hebben een ingebouwd gevoel voor eerlijk. Dat blijkt uit onderzoek. We reageren direct wanneer de koek niet gelijk verdeeld wordt. Hebben we ook een ingebouwd gevoel voor wat waar is? Je zou denken van wel. Dus niet. Of iemand liegt of niet kunnen we slecht inschatten. Ongeveer 50% kans dat je het goed hebt. Je kunt net zo goed kop of munt gooien. Je wordt er beter in als je de persoon in kwestie eigenschappen geeft. 'Charmante boef' is een indicatie dat het toch een leugentje was.  Denken we dat we een leugen kunnen herkennen? Jawel. Bijna iedereen zegt dat te kunnen aanvoelen.

tips van de master

Dag Dag

Ze is misschien 3.  Iedereen die in de buurt komt wordt gegroet. Dag Dag. Zwaaien.  Sommige mensen reageren direct, zwaaien terug. Anderen hebben het niet in de gaten en moeten er op attent gemaakt worden.  Kijk eens! Ze zwaait. Naar mij? Ja! Snel wordt: Dag Dag terug gezwaaid. Ze is opgestaan van tafel en gaat nu het restaurant door. Haar ouders vinden het goed. Dag Dag, zwaai.   Een spoor van stralende gezichten.  Grote mannen wuiven sierlijk. Vrouwen lachen en knikken. Het is magisch.  

joksmoel

Nuon is Vattenfall! Overal lezen we op reclameborden hoe groen deze Zweedse energie reus wenst te zijn.

Dat is niet waar. 

Het bedrijf heeft vooral kolencentrale en levert maar 3 % groene stroom. Voor de oplaadpalen van elektrische auto's in Amsterdam. Speciaal ingekocht voor de groene gemeenteraad.

Hoe groen is Vattenfall?

Smaak

Onderzoek wijst uit dat smaken cultureel verschillen. Zowel een Europese als een Azitiatische proefpersoon worden gevraagd een balpen als kadootje voor een vriend uit te kiezen uit een bak balpennen. De bak bevat veel zwarte en een paar blauwe en rode pennen. De Europese keuze is voor blauw of rood en de Aziatische voor zwart. Uitzonderlijk zijn heeft in culturen een verschillende waardering.

horizontaal individueel?

Vast

De architect heeft zijn best gedaan. de blauwe tegels zijn net een soort raampjes. Of hoofden, ze zitten ongeveer op die hoogte. De vloer heeft af en toe een andere kleur tegel. Op het plafond is een cirkel verdiept aangebracht. 2 meter doorsnede schat ik.  Doet een beetje denken aan die cirkel van Leonardo da Vinci, waar die man instaat, wijdbeens.

Geen ramen. Ja, hoge. Daardoor kijk je naar de gevel die voor de cellen staat.Je ziet geen buiten.

De wc spoelt niet door. dat is jammer. Het kraantje bedien je vanaf het paneel. Een klokje rechtsonder. Je kunt ook tv kijken. Soort van, het scherm is mat geworden, of vuil. Het zit van binnen.

Je kunt alles goed horen. Celgenoten, bewakers. Ook een soort brom, een piep. Na verloop van tijd lijkt het op een politiesirene, van ver weg. 

Het licht kun je dimmen. Dat doen we ook, als het gaat schemeren. We spelen alsof het een sauna is. Met warme steen massage op je chakra's.

De tijd gaat langzaam en snel tegelijk.  De toegestane  6 uren detentie worden er best vlot 7,5.

Flierbosdreef Amsterdam

Eerlijk

Liggen op straat tegen CO2: arrestatie en boete. Tractoren op straat voor meer CO2: geen straf, wel inwilligen eisen.

Argumenten die ik lees voor deze ongelijkheid: Liggers zijn leeglopers, boeren werken hard. Liggers zijn nieuwkomers, boeren hebben al een lobby. Liggers kun je slepen, tractoren niet.  Niemand noemt een moeglijke inhoudelijke grond: geen CO2 is lastig, meer CO2 is vanzelfsprekend.  Het probleem is het probleem.

boeren wel, XR niet

simpel

Terloops komt de formulering voorbij. Snel, dit is waar het om gaat. Net voor het uit het geheugen verdwijnt, stift en papier:

Genoteerd.  Er toe doen in een samenhangende wereld.  Mooi. Heel mooi.

De realitycheck doe ik zo.

Dit is een button

hetzelfde doel

Vattenfal, Zweedse energiereus met voornamelijk kolencentrales, noemt de bezetters van Extinction Rebellion: mede strijder met het gedeelde doel groene energie.  Binnen een generatie wensen zij ook groen te zijn.  Vattenfal is de nieuwe moeder van Nuon. Monopolist op het gebied van stadswarmte in Amsterdam. Zij leverden eerst warmte van kolen en gas. Straks van biomassa, lees, gemalen hout uit Canada. Biomassa is volgens Brussel groen.  In de echte wereld gewoon zo zwart als kolen.  Mede strijder voor groene doelen. De eis van Extinction Rebellion: Tell the truth kan alleen effect hebben als er een consensus is waar die waarheid dan bestaat. Op papier of in de echte wereld.

Dit is een button

Tekst in blauw schuingedrukt

land

Alleen nog maar planten eten, vaker thuis blijven en langer met je spullen doen. Dan zijn we er uit. Kunnen we nog millenia mee.

Simpel toch.

MY COUNTRY

remweg

Ja! Ik heb een remweg hoor! roept de kindloze bakfietsmoeder boos. De jonge man wrijft aan zijn been.  Ze heeft hem net geraakt. Hij kijkt beduusd. Hij loopt op een zebra toch? Zeker.

Maar zij heeft een remweg.

winner/safer

Ze heeft faalangst zegt de mooie succesvolle schrijfster. Heel erg. Het vraaggesprek behelst haar nieuwe boek.   Thema door eigenhand gestorven architecten. Klinkt als een opnieuw een zege. Toch verbaast het me, faalangst? Hoezo. Je hebt net weer een boek af. Ofwel je bent eroverheen ofwel heel dapper. Zelf ben ik bang voor loslopende pittbulls. Als ik die zie loop ik om. Vermijden is een veel logischer consequentie. Er op af gaan is het einde van de angst.

Volgens mij is het Bang om te falen in de ogen van anderen. Oordeel angst. Het standaard recept bij faalangst is roepen: je kunt het. Echt wel. Je bent goed. Daarmee het principe van oordelen bevestigend. Terwijl de meeste oordeelangst gemakkelijk is weg te nemen. Vraag het maar: vinden jullie het erg als ik dit niet kan? Nee. Niemand vindt het erg.  Echt niet. Prestatiedwang echter, steeds willen winnen, dat is wel echt hinderlijk.

Waagstukken

Battleground

NDSM open. Grootste Broedplaats van Nederland. Bij laatste zelfstandige vrije ruimte daar, Helling X, staat deze maquette. Verslag van 20 jaar bureaucratisch strijd om ruimte voor creativiteit. De echte oorlog bestaat alleen op papier. Bergen, kilometers, papier. Heel effectief. Frustrerend. Spreekt niet tot de verbeelding. Misschien dit wel. Want hoewel het geen echte wapens zijn die gebruikt worden, het voelt wel zo.

Maar. Hoop doet leven.

vrijplaatsenakkoord

Complex

Wat is het thema. Dat is het spel op de beurs. Hoewel het altijd om uniciteit gaat, is er ook consensus. Wat er aan de hand is, wat actueel is, hjet is een collectief gevoel. Onbewust, je ziet het pas als er een groep van individuele beslissingen bij elkaar staat.

Art on Paper, thema, ongekozen aanwezig: complex.

Meerdere technieken in èèn tekeningen, tekeningen samen worden een tekening, samengestelde tekeningen. Alle varianten en mogelijkheden aanwezig.

Niet: dit is wat ik ben en dit is wat ik doe. Vele dingen doen en overwegen, techniek is een voertuig, stijl en uitvoering zijn inwisselbaar. Niets is meer eenduidig. Kunstenaar zijn ook niet.

art on paper

kill the messenger

Bij de lekkende borstimplantaten van ijdeltuiten wordt nog serieus geknikt. Erg Hoor.  Volgende onderwerp.

Wereldbrand? Moet je daar zo lelijk bij kijken? De dikke kop vertrekt tot een grijns. Deinst terug: Hoei, hoei, Ik schrik er van. Ja goed dat ze het doet hoor. Lacht vals gegeneerd. Oei. Ik wil haar wel een gratis lesje mediatraining geven. De andere tafelgasten sputteren een beetje. Ze is nog een kind. Ze is ver van huis. Niemand neemt het echt voor haar op. Op hun hoede voor de scherpe tong. De blonde gastvrouw laat het allemaal gewoon passeren. Dikkop is een grappenmaker toch.

Ik moet er van zuchten. Soms weet ik zeker dat het niet meer goed komt.

de speech

Pioniers

Op ruimtevoertuigen Pioneer 10 en 11 naar Aldebaren en sterrenbeeld Acquila  is deze plaat gemonteerd. Om buitenaards leven duidelijk te maken waar de onbemande missies vandaan komen.

Gemaakt in 1972 en dat kun je zien...

Pioneerplaque

Tegenvaller

"Die nieuwe eigenaar van het appartement van 6 ton is niet blij. De dichtsbijzijnde supermarkt is een Dirk van der Broek en er staat een zwerver bij de ingang.

Ik zeg tegen hem: dat is Sipke!! Die staat hier al jaren" De tafel zit vol met goede bedoelers. We lachen. "dat vind ik dus een uitdaging.  Dat hij Sipke met andere ogen gaat zien" We knikken. Zeker.

Begrip krijgen voor de zwerver.  De stilste verbreekt ineens zijn zwijgen ' En Sipke dan. Wat heeft die aan die vent? '   

 Een hele goeie. Rijk uitleggen aan arm. Ook een uitdaging.

Straatkrant

Hulp!

Ten einde raad naai ik het maar dicht. Project kussen met sierrand gestrand.  De volgende ochtend analyseer ik het falen: onkunde, ongeduld, fatalisme. Omdat er nog 1 gemaakt moet worden check ik You Tube. Wat blijkt. Talloze anderen hebben dit al lang opgelost en willen hun kennis delen. Kleine 4 minuten later ben ik er klaar voor.  Terwijl het kussen vlekkeloos, vergelijkenderwijs, vordert, vertelt de podcast me dat onzekere situaties tot beslissingsdwang leiden. Onduidelijkheid is de hel. Ieder handelen is te prefereren boven de kwelling niet te weten hoe het verder moet. Zou het? Ik bekijk het scheve kussen van gisteren ineens met andere ogen. Flop? Nee. Wetenschappelijk bewijs.

posdcast NPR Invisibilia

100 tongen

Tijdens de rommelmarkt lopen we toevallig C en M tegen het lijf. Kijk dit is Dickie, ook kunstenaar. Hij is van Papoea nieuw Guinea. Een plezierige middag volgt. We lachen over knapperige gebakken banaan uit Jakarta, knapperig door toevoeging van een plastic zakje aan de hete kookolie. Spreken over kunst en censuur, de dagelijkse praktijk in Indonesie, en over de recente protesten. Papoea studenten in Indonesie gaan de straat op om duidelijk te maken dat ze geen 'apen' zijn, maar een volk dat onafhankelijkheid wil. Gelijkwaardige behandeling wil. Een deel van de opbrengsten van de grondstoffen die door internationale bedrijven uit Papoea Nieuw Guinea worden gehaald.  Lukt het, met de protesten? vragen we nieuwsgierig. Het gaat. Probleem is dat we een volk zijn dat bestaat uit vele volken. Op het eiland woonden tot de kolonisatie door Nederland allemaal kleine groepen mensen in isolement van elkaar. Het waren landbouwers en jagers verzamelaars die als sinds tienduizenden jaren zo leefden. Bij elkaar in de buurt maar op zichzelf. Ze spreken tot op de dag vandaag ook hun eigen talen. Wel meer dan 100 verschillende. We zijn allemaal Papoea, alleen nog niet 1 volk. We knikken. Inderdaad is de introductie van het begrip 'natie' misschien wel de eerste koloniserende handeling. Eentje zonder alternatief. Want alleen als natie kun je daarna bevrijd worden.

Papoea protest

'we' works

"When we started WeWork in 2010, we wanted to build more than beautiful, shared office spaces. We wanted to build a community. A place you join as an individual, 'me', but where you become part of a greater 'we'. A place where we’re redefining success measured by personal fulfillment, not just the bottom line. Community is our catalyst." Bovenstaand etekst is niet van een hulporganisatie, politieke partij of padvinderkamp. Het is een Amerikaanse vastgoedfirma die binnenkort naar de beurs gaat en hoopt 20-30 miljard op te halen.  De baas van WeWork, miljardair Adam  Neumann,  heeft laatst 5,9 miljoen teruggegeven aan het bedrijf. Dit was geld dat hij had ontvangen als vergoeding voor gebruik van het woord 'we',  waarop hij het auteursrecht heeft genomen. Zijn eigen bedrijf mag nu voortaan het woord 'we' gebruiken zonder hem daarvoor te betalen. “The We Company.” is niet zo maar een holle frase, blijkt.

WEWORK-en?

Samen

wielerclub Wolverton, Boxtel. Voorproefje van het nog te openen wielermuseum.

happy

Op de achterkant van de krant de paginagrote advertentie: gelukgewenst bruidspaar!

Wow.  Is dit de publieke kennisgeving? Waarschijnlijk. In China is een trouwreportage een soort kunstvorm. Thema en locatie en kleding zijn zorgvuldig gestyled naar een iconisch beeld. Er zijn speciale trouwkastelen. Zelfs een heel trouwfotopretpark. Met de foto druk je een ambitie voor je huwelijk uit. Hoe je wil leven en samenzijn. Dit is een traditionele bruiloft.. Draak en feniks zijn een ideaal koppel in chinese mythologie. Rood is de kleur van geluk en voorspoed. En het double happiness teken staat centraal.

Chinese trouwfoto's

Het is heel duidelijk op de zwemsteiger naast de nieuwbouwwijk in  Amsterdam Noord.

Rechts een vrolijke groep, gas-bbq, bier, parasols en muziek. Links ouders en kinderen met fris, nootjes en bruscietta.

Rechts is iedereen zwaar,  volwassenen pubers en kinderen. Samen wordt uit volle borst meegezongen.

Links gesprekken over school dieren en hobbies. Slanke lenige lichamen duiken het water in.

Wanneer rechts nieuwe gasten aankomen tonen ze grijnzend twee flessen wit. Een race  over het water volgt. Gezeten op opblaasstoelen, fles wijn in de bekerhouder.

Links wordt met de kinderen overlegd over de maaltijd van groenten uit eigen tuin: courgette, ui. Vlak voor de fitte moeders er ook in duiken klagen ze over stress en werk.

Ik zit in het midden, spreek met links, beweeg mee met rechts.

Helemaal achteraan de steiger springen en spelen en roepen een groep jongens. Zij zijn met elkaar, hun familie zit thuis.

zonder titel

Nesselande, Rotterdam

zin?

bodemloos 3

 Regels accepteren kan ook een vorm van altruisme zijn. Jouw vrijheid is ondergeschikt aan de discipline. Vanuit de regelgever geldt hetzelfde. Het overnachten hier is verboden, de camperplek is vol, het lint garandeert op minimale wijze de veiligheid van de fietsers. In plaats van van de vrijheid van bekeuren, gedogen.

Bodemloos 2

Wat zijn wij als soort? De genetisch zelfzuchtige vechter? Onderzoek wijst anders uit. Wij delen liever eerlijk dan zelfzuchtig te zijn. We hebben een ingebouwd gevoel voor rechtvaardigheid. Zijn we dan doetjes? Gut menschen? Ook niet. Als een lid van de groep niet rechtvaardig is dan bestraffen we dat. Verbaal, met straf of wanneer nodig, met uitstoting. Dat is de bodem in de samenleving.

Zoiets werkt natuurlijk alleen als je je een groep voelt. Verantwoordelijkheid voelt. Vertrouwen hebt in je andere groepsleden.

Adrian vertelt over de wijk waar hij woont in Lima, Zurco, al tien jaar. Ik heb geen band met die wijk of met mijn buren. We kennen elkaar niet. Mijn vrienden, die geweldig zijn, wonen verspreid over heel Lima.

Mijn buurvrouw van 4 deuren verder komt voorbij bij het restaurant waar we buiten een pizza eten. We groeten hartelijk en lachen verbaasd dat we elkaar hier zien. We kennen elkaars leven verder niet. Toch zijn we vertrouwd met elkaar. Maakt het dat we ergens horen.

Geen buren, geen bodem. Zou het zo simpel kunnen zijn?

Hoe kan Adrian dan buren krijgen?

's lands wijs..

In de toko in Nesselande is de bara heerlijk, vers gebakken.  Terwijl we wachten tot ze klaar zijn bladeren we in het interessante blad ALA KONDRE. Bestaat al drie jaar. Alakondre betekent allesomvattend, compleet. Het begrip is afkomstig uit de winti religie.

AK magazine

alakondre ketting

planga

Niet van Cartier dit keer, van Team Bride. Overblijfsel van een hennennacht. Vrijgezellenfeestje in kostuum. Lekker voor het laatst gek doen en drinken.  Voordat het lange lange normaal begint.

Hoe gek is gek? Boef en Dopbwoj en Team Bride willen gewoon geld en aanzien en liefde. In willekeurige volgorde. Niets aan de hand. Business as usual.  Het gek is pose, ritueel.  Radicaliteit conform de norm. 

Wanneer ik daarover nadenk krijg ik enorme zin in echte gekte. Liefst voor gratis.

tekst Planga van Cartier

Hen night prosecco pong

BLOOMING

Noordwijk 2019. De dag na de storm staat de boulevard vol opgemaakte bolides. Nog steeds in flinke wind. 'Belachelijk, bloemen op dure wagens. Is dat nou wat er van over is, van het traditionele bloemencorso?' meesmuilt de vriend. Veel publiek. Badplaats toeristen zijn blij met iedere activiteit wanneer het geen strandweer is. Men is tevreden. Mooi, is het commentaar. Af en toe ook grappig. Selfie time.
Noordwijk 1929. Voor hotel Huis ter Duin staan auto's opgemaakt met bloemen. Een noviteit. Auto's zijn zeldzaam. Er zijn nog nauwelijks wegen. Daarom dit evenement. Aandacht voor de wagen. Het begin van een traditie. Op de voorgrond wat bewonderende badgasten. Op de achtergrond het personeel. Sommige dingen blijven. Andere veranderen. En nog weer andere moeten verdwijnen

SWAP!

Na lezing van het artikel in de Groene Amsterdammer over welke rol  de SWAP fiets in de stad speelt zien we hem staan.

De gekraakte SWAPfiets. Geen slot meer en: een fietspomp achterop. Niemand komt die band meer maken. Goed teken van betrokkenheid. Terwijl we kijken stopt een jonge vrouw en stapt af. Jouwe is wel echt lachen wij.  Wel netjes, geen echte burger. Zij kijkt verschrikt en begrijpt er niets van. Laat maar, zeggen we, je moet het gelezen hebben.

SWAPfiets als meetlat voor betrokkenheid.

anti reclame

Vanuit de auto gezien: doe meer met minder. Mensen.

Cool of eng? Twijfel nog.

THE GREAT DECREASE oftewel DE GROTE KRIMP

recht op bar 2

Wat is er mis met horeca? zie recht op bar 1. Waar moet je dan naar toe, 's avonds. Meesmuilde de vriendin di egraag in een bar afspreekt. Logisch, ze is tussen huizen en heeft geen eigen keukentafel of balkon. Behalve dat, klopt. De bar is de perecte plek om mensen niet te kennen en er toch mee samen te zijn. Want alleen zijn in horeca is de bedoeling niet. Ook met vrienden heeft in een verder leeg cafe zitten iets ongemakkelijks. Je bent teveel en te weinig. Mensen moeten er zijn, onbekenden. 

Ik gooi het in de groep: samen zonder consumptie? De bibliotheek. Klopt kun je prima uren samen zijn. Jammergenoeg mag je er niet praten. Communicatief geen succes. Wij kennen een park in Lima met een soort speakers corner. Daar komen mensne om te sprken en naar elkaar te luisteren. De agora, het plein waar markt, theater en spreekruimte in elkaar overlopen, de plek  Griekse democratie werd besproken kennen ze daar ook niet.

Wij hebben eigenlijk geen ruimte waar je spontaan bij elkaar komt om bij elkaar te zijn.  Een cafe is inderdaad onze agora. Met consumptie en zonder politiek liefst. Willen we een andere wereld dan is een publieke ruimte wellicht een goede stap in de richting.

Dit is een button

Tekst in blauw schuingedrukt

recht op bar

Nu ik in het water lig besluit ik het te vragen.  Bij de woonboot  aan de overkant is het een zomerse bedrijvigheid.  Planten water geven. Boot wassen , baddoeken uitkloppen. wanneer ik binnen gehoorsafstand ben excuseer ik me voor mijn nieuwsgierigheid. Nee hoor, geen punt, aan de overkant moet het komen van de gemeente. Horeca. Naast de aanlegsteiger die nu als stadsstrandje functioneert.  Overlast, vrezen ze, en waarom moet het : op vijf minuten fietsen ligt een festivalterrein met alle bars die je maar kan wensen. Ze besloten nu een keer wat te doen. Gewoon een spandoek. Ik wens ze sterkte, en zwem weerr terug.

Mijn nieuwe handdoek buren lezen het hardop voor: geen Horeca. Jonge stadsgenieters. Waarom en hoe voeg ik ongevraagd toe. z ekijken verbaasd. Is toch gezellig. Waarom niet? ik noem de vijf minuten. En de sloepen die dan aan de aanlegsteiger liggen. Einde zwemmen. Nou, dat denk ik niet zegt zij. Hij knikt. Overlast? Tsja, alles verandert. He tkan toch ook zonder geld, probeer ik nog. Kijk om je heen, allemaal zelfgeorganiseerd, zonder geld. Ze knikken flauwtjes.

Als ze korte tijd later vertrekken wenst ze mij: geniet nog van de rust he.

De bejaarden tuttut. Dat had ze niet moeten doen: 'het gaat me niet om de rust, ik ben gewoon tegen consumeren omdat het de wereld naar de knoppen helpt. Ik geloof in zelfwerkzaamheid.

We schrikken er alledrie van. Zoveel duidelijkheid is eigenlijk ongepast in deze hitte. Het recht op bar. Daarover twisten we midden in de climatechange.

de lange adem van  een  Woonboten commitë

Chinees of Grieks?

Nadat we ons rond 12000 v Christus als boeren vestigen ontdekken we God als boven menselijk orde bewaarder.

Ongeveer 2500 voor Christus wordt op 2 plekken op de wereld daaraan een dimensie toegevoegd. Het bewegend web en de gespleten mens. Volgens Chinese denkers is alles met elkaar verbonden middels de Tao. Iedere verandering verandert alles.   Zoals een druppel dauw die op het web valt het gehele web laat meetrillen. Bij de Grieken scheidt Plato de vrije geest van de gebonden natuur. Voortaan is de opdracht van de mens de geest te trainen als het lichaam.

Ons pad wordt via het christendom het Platoonse. Geest en lichaam zijn gescheiden.  Later wordt bij monde van filosoof  Descartes is de menselijke geest het enig waardevolle en staat de rest van de schepping haar ten dienste.

Vandaar kolonialisme, want: geest exploiteert lichaam/natuur. Zoals Mensen doen.

Je zou zeggen dat nu, achteraf, het bewegend web, alles is met alles verbonden, dichter bij de waarheid blijkt.

Verbinding is nu  een heel populair woord. Alles moet met alles verbonden worden. Burgers met elkaar, met de overheid, bewoners met de buurt. Dat is dus verkeerd Chinees.  . We moeten juist even ophouden met ingrijpen. Alles is al verbonden. Wanneer we dat gaan voelen en beginnen met loslaten gaan we wellicht die bestaande verbindingen accepteren.

En, nog veel later, er naar handelen. In een soort slow motion stel ik me voor...

enorme spinnewebben in Griekenland

aap, God, Trump

Maximaal 150 mensen, zegt de wetenschapper, meer kunnen we niet kennen. Zo veel mensen kunnen we goed genoeg in de gaten houden, als buren. Toen we in grotere groepen zijn gaan leven hadden we hulp nodig. Om elkaar te vertrouwen hadden we een alziend oog nodig, iets dat waakt zodat je je aan de regels houdt. Een god! !2.000 jaar geleden schat hij..

Ik luister naar een podcast van Hidden Brain, die uitzendingen maakt ove wetenschap en wij.

De hypothese is aardig. God als superbuurman. De bel gaat. De bestelling. lLimlach, handtekening, glimlach. Meteen uitpakken maar, vooruit en ook de kast. Ik zet de zonnebloempitten bij de voorraad en ik voel: Klik...

Je zou kunnen veronderstellen wanneer we genoeg geoefend hebben met een god, we klaar zijn voor de volgende stap. De superbuurman in jezelf is zo vanzelfsprekend geworden dat we onderling kunnen uitmaken hoe we het beste samen leven. Entree Filosofie en politiek.

En Dubbelklik: Wanneer je je vertrouwen in de politiek verliest, dan wil je terug. Misschien niet naar god, wellicht wel een dominante en absolute figuur: Entree Trump.

Tevreden glimlachend zet ik de padcast weer op play. Benieuwd waar de wetenschapper op uitkomt.

Podcast Hidden Brain

onder de maan

Alles gebeurt precies zoals voorspeld. De hemelbezem had de lucht geveegd, om 22.00 zien we het. Een hap eruit. Een gekke scheve hap. Nog meer happen en als hoogtepunt is alleen de onderkant van de maan nog verlicht. Geweldig.

Ondertussen spreken we over liefde, kinderen of niet, weer liefde, gentrificatie als witte schuld en hoe erg verbrande karbonades ruiken.

Op de fiets terug is er nog steeds een schaduw. Let op de maan, roep ik naar een troep stoplichtwachters, er is verduistering. De meisjes doen: Ooh, gaaf! De jongen roept: We gaan er aan! Met beide ben ik het eens.

apen en dierentuinen

Apen in dierentuinen gedragen zich anders dan in het wild. Mannetjes gaan meer met elkaar om. Vrouwtjes verdedigen elkaar bij ongewenste sexuele aandacht en vlooien elkaarr. Apen in het wild trekken in groepen door hun territorium en komen andere groepen tegen. Soms leidt dat tot confrontaties, soms niet. Vrouwtjes kunnen worden veroverd. De groep wisselt zo steeds van samenstelling. In een dierentuin blijft de groep hetzelfde. Apen hebben hun gedrag aangepast. Zijn meer sociaal cooperatief geworden.

Als wij apen zouden zijn. Wij hebben ons gevestigd.  We hebben ons gedrag daaraan aangepast. We zijn minder agressief geworden, socialer. Is dan de kapitalistische egoistische mens een oprisping van ouder apengedrag? Of is het de nog meerr aangepaste aap/mens, die zich door omstandigheden steeds meer zelfzucht kan veroorloven? Of is die zelfzucht gewoon een fantasie? Wensdenken. Is de groep nog steeds onze belangrijkste focus?

Frans de Waal over apen

cool, kast?

Door midden. Huh. De koelkast is precies in tweeen gezaagd, in de lengte. We staan er bij te lachen. Ineens roept een man van boven: " Hij is aangemeld. Ze zouden gisteren komen. Van het grof vuil. " Hij zit al de hele tijd klaar, voor het raam. Vervelend hoor, legt hij uit, mensen halen alles uit de plastic zak. Moet ik het weer op ruimen. Hij is overduidelijk gegeneerd door de sociale overlast die hij bezorgt. "Te groot?" vragen wij. "Ja, de draai bij het trapgat ". Veel succes! wensen we en zwaaien.

We lachen nog wat na over zagen, piepschuim balletjes en gesleep.

Maar, hoe is ie dan binnen gekomen? We staan stil.

En welke koelkast heeft hij nu dan? Stom, vergeten te vragen....

unisex of genderneutraal

We kijken. En nog eens. Er is iets met de fiets dievoor het restaurant staat. Iets kan bewegen.  Union Innova heet ie. Is het een vouwfiets? Nee. Na enig detectivewerk zien we het: de stang kan bewegen. Je kunt er ofwel een dames- ofwel een herenfiets van maken.

Het blijkt de enige echte hybride, UNION INNOVA die op de fietsjaarbeurs die in 1980 een prijs gewonnen heeft. In de RAI in Amsterdam uitgereikt door de toenmalige minister van verkeer en waterstaat Nellie Smit-Kroes. Want, fietsen geef je door. En je jongere broer wil geen meidenfiets. En je zus geen jongensfiets. Daar wordt je om uitgelachen. Tenminste. Dat lijkt me de redenering. Met 1 fiets doe je een heel gezin lang. Goed voor het milieu.

Wij zijn gewend aan hybride fietsen. Aan marktplaats. Iedereen heeft zijn eigen fiets en krijgt een andere wanneer nodig. Er is geen minister die voor een beweegbare stang nog een prijs geeft. Wel voor diversiteit, genderneutraliteit of CO2 opslag. Vooruitgang. Toch?

innovatie award winnen?

Collectief lichaam

Op de eindexamenexpositie Van de kunstacademie St Joost, Breda, trok een zich steeds hervormend collectief lichaam van studenten door de expositie. Een verenigend en verbindend gebaar. Ons jaar, ons werk, onze show. Mooi.

moreel appél 5

 "solidarity is not a crime"

"however graffity is. "

Commentaar na het schoonmaken?

Of juist de reden om schoon te gaan maken?

Geen feel good moment...

Dom individu slimme zwerm

Fascinerend onderzoek naar deeltjesrobot: een supersimpel robotje kan in een groep met dezelfde simpelaars dingen die het zelf niet kan. Het geheel is meer dan de som der delen.

Kijk naar deze schijfjes op weg naar het licht

Is dit bij ons ook zo? Wat kunnen wij in groep wat we niet alleen kunnen? Geen simpele versterking. Echt iets anders. Niet alleen versterken van je eigen gedrag, ander gedrag... Moeilijk. Oefenen we wel genoeg.

lees over domme robots op NEMO kennis link

Goede wil

Het is warm en zondag  onderweg en zij bukt , raapt en verzamelt. Rustig tempo. Alsof het geen werk is maar een oefening. Speur, stap, buk, raap, verzamel. Opnieuw.

Tussen de benen van een andere vuilnisbak is een sculptuur van piepschuim ontstaan. In hoopvolle afwachting van een volgende opruimer.

Wanneer ik terugrij is inderdaad het groen groener. De straat weer alleen straat. Dank beoefenaars! Dank.

Ongevraagd advies

Niemand is te laat. Ik ben een dag te vroeg. Ok. Dan maar een muntthee, wanneer de vriendelijke serrveerster vraagt of ik nu wél iets wil bestellen. Had daarmee gewacht tot de anderen kwamen. Terwijl ik schrijf en muntthee drink kijk ik op. Kunstenaar en technische dienst hangen de kunst op. Midden in het midden. Door dat dubbele midden wordt het werk onzichtbaar. Die strategie gebruikte mijn moeder ook in haar laatste Alzheimer jaar. Spullen worden rustig als je ze precies symmetrisch neer zet. Ze verdwijnen. Stilte in het hoofd. Probeer het maar. Werkt.

Wanneer de thee op is meld ik me bij de steiger: "Dit klopt niet, het hangt te evenwichtig, het valt weg". De technische man kijkt niet eens om, de kunstenaar is verrast en de floormanager verontrust. "Dank u dat dit meld", zegt ze 'rare vrouw' zie ik haar denken 'kort houden', "We zullen er naar kijken". Ik knik beleefd, glimlach en vertrek. Ik ken die blik.

De volgende dag is iedereen op tijd. Ik kijk. Verdomd. Het doek is uit de symmetrie bevrijdt. Ha! Dat doet goed. 1-0 voor de menselijke soort.  

Man slaat Man slaat Planeet

Onderdeel van de presentatie 'Ecologic Toning' van studente Cristina op de Master Urban Developement op de TU Bouwkunde Delft was dit citaat van Murray Bookchin:

"The notion that human must dominate nature emerges directly from human dominating human.
But it was not until organic community relation dissolved into market relationships that the planet itself was reduced to a resource of exploitation"
Murray Bookchin 1965

vertaald:
Het idee dat de mens de natuur moet domineren, is rechtstreeks te herleiden tot de mens die de andere mens domineert.
Maar het was pas toen organische gemeenschaps banden verdampten tot marktrelaties, dat de planeet zelf een exploiteerbare bron werd.

Zo linkt kolonialiteit dus aan klimaat verandering.
Global Warming keren kan dus alleen door verandering van de opvatting over macht zelf.
Ja, jij zegt DUH, ik zeg, OEI...

moreel appél 4

In Memoriam, Amsterdam, juni 2019

moreel appél 2

Utrecht CS, uitgang Jaarbeurszijde. 15 juni 2019. Afzender onbekend.

Mensen lezen

Ha, vijf meiden met vlechthaar en rugzakjes. Alle vlechten zijn wel verschillend van soort. In een staart, rondom, klassiek skandinavisch, slordig. Schattig. Toch een groepje willen zijn in de grote stad. Ziet er leuk uit.

Ben te laat voor een foto. Een grote groep, zo te horen Duitse, jongeren stapt ervoor. Even checken, ja, de jongeren zijn inclusief. Diverse kleuren maten en stijlen staan te babbelen. Een klas? Wat is de gemene deler? Spijkerbroek en sneakers, en, jeetje. Hoodies. Verschillend in kleur. Wat grappig, met allemaal namen achterop. Hun namen?

Juist, het is een klas op schoolreis. Nu zie ik ook de leraren. Andere hoodie merk, deftiger, ook namen achterop en ja, daar staat het: Abschluss 2019, eindexamen 2019.

Duidelijk. Klas met leraren, met rugzakjes van de vliegmaatschappij.

Wacht even!  De vlechten meisjes wilden zich juist afzonderen. Geen groep zijn met hun eigen groep.

Zo zit het: Een wij, coole meiden, in een wij, de klas, in een wij, de opleiding. Voor het laatst zo bij elkaar. Tevreden stap ik de pont af.

Mensen lezen? kijk hier wat lichaamshoudingen vertellen

Papa hartje

Trots lopen de vaders in mijn buurt achter de auto's. Duur kado, wel onvergetelijk. En goed zichtbaar. Iedereen is meteen duidelijk hoeveel jij van je kleine houdt.
Wanneer je kleine nog te jong is om zelf richting te kiezen, gebruik je de afstandsbediening om hem/haar te sturen. Is ook leuk.

Ze zijn wel groot. Vandaar...

Natuurlijk vind ik het om alle voor de hand liggende redenen niks. Toch uiteindelijk nog een voordeel bedacht: deze kids zijn wel alvast gewend aan de elektrische auto.

Geinspireerd? Bekijk de nieuwste modellen

Normaal doen

Volkskrant recensie over het boek : het plezier van alles dat mag van Adam Phillips

Hoe de obsessie voor het verbod het genot van het toegestane in de weg zit.

Solidariteit

Terwijl op de achtergrond berichten klinken over tankers die wel of niet zijn aangevallenen of er oorlog komt,  kijk ik in het net gevonden boek over de DDR. Het is een koffietafelboek, glossy, in vier talen en toont de levende glorie van het communisme. Alledaagse kinderen en moeders, bijeenkomsten, wetenschappelijke uitvindingen, arbeiders, alles staat er in. Iedereen is blij, trots en betrokken. De pagina voor me toont een opgetogen bijeenkomst in waarachijnlijk een fabriekshal. Mensen in blauwe werkjassen, gewone kleding, jong oud. Boven het podium het spandoek met: solidariteit hilft. De besnorde man waarom het te doen is, is mij onbekend. Het gevoel daar in de hal, daar heb ik nog een vage herinnering aan. Blij zijn omdat je samen iets politieks voor elkaar gekregen had. Je sterk en hoopvol voelen. Moet ergens in de jaren zeventig/tachtig geweest zijn.

Lang niet gehad dat gevoel. Niet bij gebrek aan gelegenheid. Wij, mijn partner en ik, zijn samen met anderen voortdurend actief om dingen voor elkaar te krijgen of juist ongedaan te maken. Ook niet door gebrek aan resultaat. Soms lukt iets. Gewonnen, fijn. Wat ontbreekt is het vieren van het onderliggend principe:

Solidariteit. Samen jezelf in het zonnetje zetten. Voor elkaar! Altijd!

WIE IS DE MAN OP DE FOTO

2019 extinction rebellion

"ONZE EISEN

1. De Overheid moet de waarheid vertellen over hoe levensbedreigend de huidige situatie is, en moet de noodzaak voor verandering communiceren: waaronder wat bedrijven, gemeenschappen en individuen moeten doen. Ecologisch bewustzijn moet in alle vormen van onderwijs geïntegreerd worden."

de eisen van extinction rebellion

1999: battle of Seattle

Werk in uitvoering

Ook het stopcontact gevonden. Nu nog: capuccino of thee?

"Keppler is laptop vrij sinds 1 juni," excuseert de vriendelijke dame. Wij kijken blijkbaar nogal verbluft.

'Ja, straalt ze, komen hele goeie reacties op. "

Wij excuseren ons: we moeten écht met laptop werken en pakken weer in.

Naast de fiets, terwijl het verder regent, geven we het toe: best geschokt.

Paria's in plaats van welkome gasten. Niet dat we het neit begrijpen. Op 1 kopje koffie een hele ochtend monomaan achter een scherm, niet gezellig en niet lucratief. Maar toch. Het is ook een soort je sociale plicht doen: werken alsof het een hobby is.

Na nog 30 seconden zijn we onderweg naar het volgende adres. Waar we welkom zijn en gewoon voor het gebruik van een tafel betalen. Want werk is natuurlijk gewoon werk.

Weten waar je nog welkom bent?   Lincoln USA

take 5

In het boek 'the power of bad'  vertelt schrijver John Tierny hoe wij sterker reageren op dingen die misgaan dan op dingen die goed gaan. MIs en slecht raakt ons diep en we raken er lelijk van van slag. Jammer. Het goede nieuws is dat goed nieuws weer evenwicht brengt. Zijn vuistregel is dat 5 goede dingen 1 slecht ding genezen. Klinkt haalbaar. Het lastige is dat je wel moet trainen om die goede dingen te herkennen. Ze vallen ons namelijk gewoon minder op. Ga je ze zien, dan ben je eigenlijk al gered van het slecht nieuws virus. Mooi.

review

Papa lief

En dan moet er gereden worden met het nieuwe mooie kado. Zoon heeft meer zin om in een plas te stampen. Weer proberen. Ga dan op de electrische scooter. Nee. De plas wint. Hij moet nog wennen zeker,  aan wat echt leuk is.  Het mooie kado is ook groot en kwetsbaar. Passen en meten. Voorzichtig! Voorzichtig!  Nee. Uiteindelijk mag het kado meerijden met zoon op de achterbank. Naar huis. Gaan ze daar verder spelen.

Vespa primavera

Cool

King of Gangsta. Wat anders? Postbode of callcentermedewerker? Niet echt toch...

liever goud?