Avondklok

Vanavond gaan we hem opwachten, de avondklok. Tot nu toe zijn we als vanzelf steeds voor half twaalf naar binnen gegaan. Nu is het nog 30 graden en moet het er maar van komen. Hoe laat is het nu. 22.22. Staan er al mensen op? Nee. Nog geen kwartier later komt de politiebus met groot licht voorbij. Ultratraag rijdend en stilhoudend bij iedere groepje. Wij zien hen niet, we voelen, we staan genoteerd. Pff. Een aantal mensen voelt de hint en staat op. Vijf voor 11. Ze stapt vrolijk zingend voorbij, vrije geest in haareigen bubble: Corona, covid, ze danst zelfs even. Aan het einde van de kaai laat iemand een lantaarn op. Het gaat eerst niet, dan een beetje en dan valt de lantaarn in het water. Lichten komen dichterbij.  Weer een rondje politie. Ze blijven nu een halve minuut op 10 meter van ons staan. We pakken ook in. Terwijl  we het eigenlijk niet willen. Zo werkt dat dus intimidatie. Op de korte weg naar huis, mondkapjes op,  horen we nog  twee keer sirenes. Avondklok. Je zou er bijna van radicaliseren.

Protest