anderhalve decibel?
Anderhalve Dezibel?
Terwijl ik me verdiep in het verschil tussen emotie en stemming, het eerste is een ingredient van het tweede, wordt mijn grens bereikt. We zitten keurig verspreid door het park. Minimaal de verplcihte afstand. Ieder groepje sowieso aan een andere tafel. Hij zit alleen, maar, met muziek. Gangsta reggae. Hard. Parkvullend hard. Veel groter dan anderhalve meter, denk ik verontwaardigd. Want social distancing is je terugtrekken in jouw zone, jouw space. Dus ook met geluid! Maar die gedachte slaat dus nergens op. Want geluid, daar wordt je niet ziek van. Alleen chagrijnig. Daar ga je niet dood aan. Dat hoort bij het leven.