Eerlijk gevonden

Natuurlijk was hij weg. De niet te vinden fietssleutel zat namelijk nog in de fiets. De bijna automatische handeling van het op slot zetten deze keer niet uitgevoerd. Stom. Het zit me dwars. Van mezelf, ook al begon het net hard te regenen, had ik een rugzak op, was het een heel goede plek in het fietsenrek. Dit was slordig. En ik hield van hem, iedere keer dat ik schakelde of de fietstassen vol boodschappen laadde. Hij had beter verdiend dan achteloosheid. Toch blijf ik me afvragen wat ik zou doen als ik een fiets niet op slot zou zien staan? Op slot zetten en de sleutel in de fietstas stoppen. Want het is duidelijk dat het niet de bedoeling is, een vergissing is. Diegene die bonkie, want zo heet de fiets, heeft meegenomen, weet dat ook. Voor de wet is het nietstrafbaar, een fiets met open slot meenemen, geen diefstal, toch, eerlijk is het niet. Mijn enige hoop is dat de adoptieouder geen wroeging voelt en oprecht blij is met de meevaller. En hem het lot van veel gevonden voorwerpen bespaart blijft: onverschilligheid en verwaarlozing.

Mag dat?