Vrije rijder

Zijn fiets heet 'spirit'.  Ook de rst is vol van losse geest. Gemakkelijke zit. Ontspannen een boekje. De broek niet helemaal fris, de crocks aan hun pakweg vijfde seizoen bezig.  Hij is niet van de spullen. Alles er aan is sympathiek en toch schrik ik er van. Vrij zijn van burgerlijke dingen toon je het liefst niet openlijk is mijn reflex. De schamele spullen alarmeren. Paradoxaal.  Want als die andere wereld er moet komen, minder spullen, minder concumptie dwang, zullen we ons er naar gedragen. Of is er iets anders dat afschrikt? De bescheidenheid die ontbreekt? Het demonstratief vrij zijn misschien? Weer een paradox. Want mag goed gedrag niet zelfverzekerd getoond worden?  Misschien is er een derde optie: misschien is het geen overtuiging, is het protest? De vrije rijder leest rustig door in zijn gratis stadsblad. Voor hem is het allemaal zo ingewikkeld niet.

Bike packing