Tunnel Visie

Het OV rijdt niet. Staken. Prima. Heb een fiets en ben zelfstandige. No worries
“& de pont gaat ook niet. ' Appt vriend. Wat gek, is de pont OV? Ik dacht een soort brug, een recht. Zijn we nu geïsoleerd achtergebleven in Amsterdam Noord? Google zegt: Nee! We mogen door de IJ-tunnel rijden.
Het moet niet, maar het kan. Dus doen. Het begint al bij het stoplicht. We gaan over de snelweg fietsen. Allemaal hesjes en headsets en armgebaren. Ik kijk om me heen. De meeste fietsers staan met een beetje onderdrukt eerste keer gezicht te wachten. De kinderen niet, die roepen hard door elkaar heen. Eén jongetje kan helemaal niets toepasselijks vinden en houdt het bij een luid en frequent: “Je Moeder!“ We mogen.
Op de snelweg meteen een waarschuwingsbord, niet te hard, scherpe bocht. Is waar. Het is heerlijk. Alles er aan. Het asfalt, de berm vol bloemen die je nooit zo ziet. De tunnel die stinkt en benauwd is. Hoe hard je kan en sommigen gaan. Hoe de ambulance met zwaailicht zónder sirene voorbijkomt op de voor noodgevallen baan. Hoe lang de weg naar boven duurt. Heerlijk.
Weer wachtend voor het stoplicht aan de andere kant spreek ik een zweterige man aan. Goed te doen toch? Jazeker. En buurman zegt; Waarom eigenlijk een nieuwe brug? Jazeker, zegt nog een ander. Dit is prima. En het kan. “Goed dat er nu geen referendum is over die brug.” Iedereen knikt. We zijn het eens, Dit is goed en wij zijn een groepje experts. “Zijn die stakingen toch nog ergens goed voor! “ zeg ik jolig. Dat breekt weer. “Is voor de pensioen hoor, voor iedereen.” “Jawel, jawel, ben ik ook voor....”probeer ik nog.. Jammer. Het moment is voorbij. Het licht is op groen. Iedereen rijdt weer het eigen normale leven in.

• stakingen