Framed

Hij werkt part time als lijstenmaker. Bij een museum. 'Het is gek,' zegt hij, door mijn handen gaan prachtige originelen. Iedere keer als ik ze in hun passepartout stop, achter glas, sterven ze een beetje. Terwijl het is om ze in leven te houden.' We begrijpen hem. De lijst om een kunstwerk is een kleine tombe. Het is af en gedaan. De studio waar ze geboren zijn is verdwenen. Voortaan gaan ze verder in de wereld van de blijvende waarde. Voor eeuwig eenzaam zichzelf.  Een paar avonden later staat ineens dit zogenaamd 'selfie moment' aan de Schelde. Een frame om het genieten officieel te maken. De lijst doet hetzelfde met de werkelijkheid als de passe partout voor de foto.  Het voelt als een pop up tombe. Er staat een maat op de dingen. Ineens is leven presteren.