dubbel

Nooit was het gelukt om samen te repeteren, zo druk waren de agenda's van de groep amateur spelers. Pas op de premiere speelden ze voor het eerst samen. "Toch gelukt, het is mogelijk!" Zo begint de regiseusse, volgens de folder routinier in het maken van participatief theater. We klappen en knikken: ja, prachtig, dat goede wil genoeg is.

Na de opvoering kijken we elkaar aan. Waarop mag je of kun je een stuk als dit beoordelen? Sommige spelers zijn vaardiger dan anderen. Dat is zoals het is. Daar hoeven we niet Disney over te doen. Wat willen we dan wel zien?  Plezier? Die goede wil? Het is  niet de eerste keer dat we bij 'participatief theater' het gevoel krijgen dat we naar een light versie van serieuze toneel/opera/musical kijken. 'Betuttelend,  paternalistisch, ja, koloniaal bijna!' Het is de onaangepaste en bijna onaangename vrouw van de tweede rij. We moeten haar wel gelijk geven. Want inderdaad: Ieder materiaal is edel. Pas als glas diamant moet doen, dat is nep. Als je het materiaal niet kunt laten stralen, ben jij als routinier de amateur. Zo! Opgelucht staan we op: de spelers feliciteren.