Bodemloos

'toen ik terugkwam in Lima, na mijn residentie, was ik zo kwaad. Kwaad om hoe kinderen moeten leven. Kwaad om hoe mensen met elkaar omgaan.  Ik heb ook veel ruzie gemaakt. Vechtpartijen gehad.' Adrian danst en is sociaal geograaf. 'Wat is dan anders. Kinderen hebben liefde nodig. Is er geen liefde' provoceer ik. ' Jawel, natuurlijk wel. Het is de strijd. De stress. Gebrek aan ruimte.' Hij kijkt om zich heen. 'Jullie hebben een grens. Als iemand iets doet dat niet kan, dan komt er iemand. Je kunt iemand waarschuwen. Je kunt elkaar aanspreken.'  Dat is waar. Wij hebben een bodem in het wij. Ineens draait het perspectief. De bodem valt er uit. Stel je inderdaad voor dat er niemand is, niets gemeenschappelijks dat je kunt vertrouwen. 'Wat goed dat je kwaad wordt in plaats van bang' Hij glimlacht. 'Je hebt gelijk. Ik heb inderdaad nog hoop'

Gratis show in arme wijken