Solidair

De stof is verkeerd. De kleuren kloppen niet met het imago van stijlvolle meubelwinkel. Het geel blauw is een gebaar van solidariteit. Burgemeester Aboutaleb roept op tot vrede. Geld inzamelen, spullen.  Tegelijkertijd wordt er gevraagd om oplossingen die gezichtsverlies bij Putin voorkomen. Compassie met slachtoffer én dader? De argumentatie in de debatten volt grofweg de lijn  van een relatie conflict. Niet Rusland is het probleem, het is de mens Vladimir. De slachtoffers hebben een collectieve identiteit: het Oekrainse volk. Impliciet zit hierin de overtuiging dat er geen sprake is van een ruzie tussen democratiën: een dictator besluit eigenmachtig een ander volk aan te vallen. Waaraan dankt de dictator dan al die consideratie, het peinzen over wat hem gunstig zou stemmen? Zijn wij, Nederlanders, zo menselijk? Of hebben we als democraten geen antwoord op onderdrukking? Hebben we slappe knieën, of zijn we te beschaafd. Lastig dat dat gebrek aan idioom dagelijks mensenlevens kost. Wanneer zijn er genoeg doden gevallen voor we een ander conflictmodel durven kiezen?  Niet langer relatietherapie voorstellen, maar de dader uitschakelen?

therapie