Zero to hero & terug

Macht is de format. Iedereen is super verontwaardigd: Hoe kan het?! The Voice, The Vice zal je bedoelen. Onvoorstelbaar. Machtsmisbruik! Alle hete opwinding over Linda, Ali, Marco, enzovoort. Eindelijk zitten wij nu eens in de stoel en we draaien niet. Typisch NL. Jarenlang kijken naar een programma waarin macht de hoofdrol speelt en dan verbaasd zijn dat dat werkelijkheid wordt. Alleen wanneer je aan de onuitgesproken criteria van de gevestigde media macht voldoet ontsnap je aan de publieke vernedering van de afwijzing. De kijker oordeelt net zo fel mee. De transformatie  van zero naar hero, bij gratie van een almachtige jury. Kan het een duidelijker scenario voor manipulatie en misbruik zijn? Er is maar één spelregel: De duim moet omhoog. 'Nee, ik wil niet',  zeggen is verliezen.  Game over.  Ook zonder misbruik is het gesuggereerde verschil in positie tussen ster en wannabee, het recht om af te wijzen en te belonen niet heel fris of gezond. Maar daar hebben we het niet over.

Nostalgie