Kado
Hij belt tegen een achtergrond van lichtjes. In zijn hand een grote papieren Bijenkorf tas. "het is heel lastig nu. Ik sta met die spullen.." Er wordt iets afgezegd, zo veel is duidelijk. Terwijl hij uitlegt waarom hij niet kan komen zwaait hij de tas een beetje heen en weer terwijl hij er naar kijkt, een kleine glimlach op zijn gezicht. Het zwaaien is geen schudden, het is meer een liefdevol wiegen. De onhandige grote tas is eigenlijk een grote schat. Zijn glimlach die van iemand die uitlegt dat zijn mooie nieuwe vriendin hem niet wil missen en dat hij daarom niet kan komen. Hij heeft een kado gekocht. Duur. Beetje te duur, hij lijkt zelf onder de indruk van de aankoop . Voor wie? Waarschijnlijk voor zijn meisje. Nog bijna twee weken wachten. Fijne weken, met op de achtergrond de zekerheid van de toekomstige blijdschap. Ik hoop dat hij het pak ongezien het huis in krijgt. En dat het niet uit gaat....