Nederlands 
English 
Apropriation
Tijdens een rondleiding rijdt hij voorbij, de betonmolen met het guitig gezicht van Rembrandt. Verbaasd vragen de gasten mij: 'waarom?'. Wat zal ik daar op zeggen? Ik ben net zo verrast als zij. Of nee, niet echt. Want het claimen van cultureel erfgoed is normaal geworden. Moderne kaas flirt met Mokums karakter. Bier en klassieke muziek zijn al sinds de jaren onafscheidelijk: Vakmanschap is meesterschap op de Bach-achtige tonen. Alleen was dat een pastiche, gecomponeerd door Clous van Mechelen. De betonboer houdt het simpel: hup de kop van Van Rijn er op. Wat het betekent? We gaan meesterwerken bouwen? Dit wordt een klassieker? Of: Ik zal arm sterven? Want dat gebeurde ook onze nationale schilder. "het is de suggestie van kwaliteit. Ook al was er nog geen beton in zijn tijd en heeft hij nog nooit een gebouw gemaakt, Rembrandt is het toonbeeld van meesterschap." "Vindt u dit gepast? Is dit niet een soort van cultural apropriation, onterecht toe-eigenen?" Toevallig is het gebied waar we lopen klassiek gentrificatie gebied. Kunstenaars maakten het aantrekkelijk en ontwikkelaars profiteerden van het artistiek imago. Toch zit dat me niet dwars. Het is meer het toeeigening van succes, van een geslaagd levensproject. Van nieuwsgierigheid en een onderzoekende houding. Terwijl het materiaal en de gebouwen die er mee gemaakt worden op zijn minst problematisch zijn. De houding berekenend en conservatief. Dan hoor ik een kreet. Iemand heeft het melkmeisje van Vermeer op een parkeerautomaat gespot. Daar kan ik zelfs geen verhaal van maken.