Huisstijl

De serveerster zet vrolijk 'zo twee koffietjes en een cappuccino' neer. Stilte. Twee verblufte gezichten. 'Drie cappuccino, Drie' protesteer ik eerst, verbluft stemt in. 'Neeje, Ach, Neeje U zei..." Vrolijk is koppig. Verbluft 1 &2  trekken de koffiekes al gelaten naar hun toe. 'wij zeiden drie cappuccino en die willen we ook'.  Ik schuif de koffiekes terug. Daar ben ik namelijk makkelijk in. Handel is een transactie, geen relatie. Monkelend gaat de koffie terug om snel weer te verschijnen, in dezelfde niet cappuccino koppen met een vleugje plat schuim. Er is gewoon melk in gegooid. Ik schuif de trieste belletjes opzij en toon de bruine vloeistof.  "dit is geen cappuccino, er is geen schuim......" Voor mij is het nu menens. De Verbluften verstijven. Ogen in paniek. Een sociale stand-off!

De koppen gaan terug, keren als cappucino's weer, ik bedank stralend en we drinken uit. 'Dat zou een Belg nou nooit doen." 'Ja, maar straks komt erhier wel  een bordje Geen Hollanders".  Braaf als trots, braaf als laf. Volksaard versus volksaard. Onzin natuurlijk, maar van binnen weet ik zeker dat ik gelijk heb. Toch..

NL-BE