heel

De brommer voor de GGD is prachtig.  Een Tomos, een kleine. Vuil en zorgvuldig gerepareerd. Fietstassen en jasbeschermer hangen met kunstige in elkaar gedraaid electriciteitsdraad aan de bagagedrager van afvalhout. Hij doet het. Het is een passant, geen zwerver. Ik kende in Suriname een man die veel van 'zijn brom' hield. Zich er zorgen over maakte, als over een vriend. Zo'n object is het. Rijk aan liefde, arm in betaald onderhoud. Paradoxaal toont die toewijding juist een gebrek. Onpersoonlijke glimfietsen zijn winnaars. Unieke zorgenkinderen daarentegen...

vroem